Όταν το σώμα, η
ψυχή και το πνεύμα συνεργάζονται ,το
άτομο είναι υγιές και ζει μία αρμονική
και ήρεμη ζωή. Όμως οι άνθρωποι, δεν έχουμε μάθει να ακούμε τη φωνή της
ψυχής μας ( τη διαίσθηση),πολύ δε περισσότερο να την καταλαβαίνουμε. Ο
εγκέφαλος αδυνατώντας να την κατανοήσει ,αναλαμβάνει δράση ,μπλοκάροντας την
ενέργεια της ψυχής και δρώντας μόνος του. Το μπλοκαρισμένο άτομο οδηγείται
σταδιακά σε μια ζωή που δεν το ικανοποιεί και επέρχεται η ασθένεια.
Το
τηλέφωνο χτυπάει με επιμονή. Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια γυναικεία φωνή
,μου ζητά να βοηθήσω την δεκαεξάχρονη
κόρη της, που είναι στο αναπηρικό καροτσάκι εδώ και οκτώ χρόνια. Είναι μια
ευγενική, σιγανή φωνή αλλά με μια συγκρατημένη ανυπομονησία. Μου εξηγεί ότι,
πριν από οκτώ χρόνια, εντελώς ξαφνικά, οι μύες των ποδιών της σταμάτησαν να την
στηρίζουν. Έμεινε παράλυτη από τη μέση και κάτω. Σταδιακά, η αδυναμία προχώρησε
προς το επάνω μέρος του σώματος, ευτυχώς, με πολύ αργό ρυθμό.
Βρήκα τη Φλώρα. σε μια κατάσταση κατά την οποία
κινούσε τα χέρια της αργά, μίλαγε αργά και απαντούσε στις απλές ερωτήσεις μου
μετά από σκέψη. Στο νεανικό πρόσωπό της είχε εγκατασταθεί μια μάσκα απέραντης
ταλαιπωρίας και φόβου μαζί. Μου είπε ότι δεν κοιμάται τη νύχτα, παρά μόνο την
ημέρα λίγες ώρες, γιατί φοβάται τους δαίμονες που βλέπει ότι έρχονται να την
πάρουν στην κόλαση. Κάθε φορά που της συνέβαινε αυτό, αναγκαζόταν να εξαγοράσει
τη δική της ζωή με τη ζωή κάποιου ηλικιωμένου και άρρωστου που γνώριζε. Μέχρι
που δεν είχε άλλους να δώσει και σταμάτησε να κοιμάται πίνοντας πολλούς
καφέδες.
Οι ατέλειωτες εξετάσεις που έκανε όλ’ αυτά τα χρόνια ,
δεν έδωσαν καμιά απάντηση για το πώς ή τι προκάλεσε αυτή την κατάσταση. Έκανε
αρκετές φυσικοθεραπείες, πήρε αναβολικά και γενικά έκανε ότι πρότειναν οι
γιατροί, δίχως όμως αποτέλεσμα. Η Φλώρα, μετά από κάθε νέα θεραπεία, έβγαινε
ταλαιπωρημένη και εκνευρισμένη. Μία από τις τελευταίες εξετάσεις της, έδειξε
την ύπαρξη ενός μικρού όγκου στην υπόφυση και πιστεύοντας ότι αυτός ήταν
υπεύθυνος ,οι γιατροί πρότειναν τη χειρουργική επέμβαση. Η Φλώρα, υποβλήθηκε
στη μικροχειρουργική της αφαίρεσης του όγκου, αλλά και πάλι τίποτε δεν άλλαξε.
Ο πατέρας της Φλώρας, κρατούσε μία στάση απόμακρη,
όπως μου είπε η μητέρα της, πράγμα που έκανε τη Φλώρα να ζητά απεγνωσμένα την
προσοχή και το ενδιαφέρον του, που όμως εκείνος αρνιόταν.
Εφαρμόζοντας
την κλινική υπνοθεραπεία, διαπίστωσα πράγματα που δεν ήθελα να
πιστέψω, ότι η ίδια μπλοκάρει και συγκρατεί μπλοκαρισμένη την ενέργειά της.
Ότι στην ηλικία των οκτώ χρονών, ερωτεύτηκε τον αδελφό της που ήταν πολύ
μεγαλύτερός της και είχε σχέση με μία όμορφη, γεμάτη ζωή κοπέλα. Προσπάθησε να
θάψει βαθιά μέσα της αυτό τον έρωτα, αλλά δεν τα κατάφερνε γιατί ήταν ένα καυτό
συναίσθημα που την έκανε να μη βρίσκει χαρά με ότι πριν χαιρόταν να κάνει. Ντρεπόταν γι’ αυτό
αλλά συγχρόνως φοβόταν να μην, άθελά της, αποκαλυφθεί .Έτσι, μπλόκαρε τη
βιοενέργεια στο κάτω μέρος του σώματός της ,εκεί όπου βρίσκονται τα όργανα της
αναπαραγωγής ( της παραγωγής της νέας ζωής και των νέων σχεδίων).Πίστευε,
επίσης, ότι δεν είναι όμορφη όσο η κοπέλα του αδελφού της και ούτε πρόκειται να
γίνει και αυτό τη θύμωνε Αλλά θύμωνε και με τον πατέρα της που δεν της έδινε
σημασία όσο κι αν εκείνη προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί του.
Ο πατέρας της
είχε από τον πρώτο του γάμο δύο αγόρια 10 και 16 χρονών. Όταν η Φλώρα έγινε 8
χρονών, ερωτεύτηκε τον μικρότερο από τα’ αδέλφια της που τώρα ήταν 18 χρονών.
Όταν εκείνος ερωτεύτηκε την κοπέλα του, σταμάτησε να παίζει μαζί της και να
πηγαίνουν μαζί βόλτα στην εξοχή με τα ποδήλατα τα Σαββατοκύριακα γιατί έβγαινε
με την κοπέλα του. Ο θυμός της μεγάλωσε τόσο που θέλησε να τον εκδικηθεί και
είπε στη μητέρα της , ότι την παρενόχλησε σεξουαλικά. Καταλαβαίνετε τη
συνέχεια….Η μητέρα της το είπε στον πατέρα της κι εκείνος αρνήθηκε να πιστέψει κάτι τέτοιο, λέγοντάς μάλιστα
στη Φλώρα ότι είναι ψεύτρα. Η Φλώρα, αν και επέμεινε, ήξερε ότι αυτή
ήταν η αλήθεια και η ντροπή έγινε φόβος. Άρχισε να φοβάται την αλήθεια και τη
φυλάκισε. Έτσι, φόβος και θυμός ( οι ποιότητες της αρνητικής ενέργειας
),μπλόκαραν τη ζωτική ενέργεια του σώματός της και άρχισε να σκέφτεται το
θάνατο. Αλλά κι εκείνον τον φοβόταν. Φοβόταν ,ότι την ψυχή μιας ψεύτρας, που
έκανε τόσο κακό σε όλους μέσα στην οικογένεια-ακόμη και στην μητέρα της που την
υπεραγαπούσε, την υπερασπιζόταν και ήταν το μόνο στήριγμά της-θα την πήγαιναν
στην κόλαση "δαίμονες". Αυτός ο φόβος την έκανε, κάθε φορά που αποκοιμιόταν, να
"δίνει" στους.."δαίμονες" - που έλεγε ότι έβλεπε- ως αντάλλαγμα για τη δική της ζωή, μια άλλη ζωή που είχε ήδη
ολοκληρώσει τον κύκλο της, κάποιον ηλικιωμένο γείτωνα. Και τότε θύμωνε πάλι, με τον εαυτό της κι αισθανόταν
ενοχή.
Το ένα μπλοκάρισμα μετά το άλλο σ’ ένα σφιχτό δέσιμο !
Ήταν η αποκάλυψη της φοβισμένης ψυχής ενός μικρού κοριτσιού!
Εκείνο το
βράδυ, μετά τη συνεδρία, η Φλώρα, για πρώτη φορά ύστερα από οκτώ χρόνια,
κοιμήθηκε ήσυχα και ξύπνησε αργά την άλλη μέρα το πρωί, ξεκούραστη κι
ευδιάθετη. Μετά από μια εβδομάδα, σηκώθηκε από το καροτσάκι κι έκανε μερικά
βήματα υποβασταζόμενη και μέσα σε τρείς μήνες περπατούσε μόνη της.
Σήμερα, η Φλώρα, είναι μια γλυκιά, χαμογελαστή έφηβη
που φροντίζει τη διατροφή της και κάνει αθλητισμό για να χτίσει ένα υγιές και
όμορφο σώμα. Πηγαίνει επίσης στο σχολείο που είχε εγκαταλείψει και μετά από μια
εξομολόγηση που έκανε στους δικούς της, οι σχέσεις της με όλοι την οικογένεια
αποκαταστάθηκε. Οι γιατροί της, δεν μπορούν να πιστέψουν στο θαύμα.
Χρειάστηκε
μία και μοναδική θεραπεία για να ξεμπλοκάρει η βιοενέργειά της, να διευρυνθεί η
συνειδητότητά της και ν’ αντιληφθεί την κατάστασή της, ώστε να την αλλάξει.
Ελένη
Αυγέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου